Kureyşa- Korkunun sonuna geldim işte!
Korkuyu yendim! Korkunun büyüsü bitti, tılsımı çözüldü bilinmezin. Korkuyu, cesaretle; hayatı, ölümle değiştiriyorum. Dayanacak gücüm kalmadı artık! Daha kaç gece dinleyeceğim bu ulumayı, bu ağlamayı. Çocuksuz kasıklarım geri teper durur içimdeki ağrıyı, sancıyı.
Ey Hazer Bey! Ey Hazer Bey!
Oğulsuz karısına gayrı yüz döken Hazer Bey.
Gayrı yüzüme bakmaz, elimi tutmaz, bakışları dargın, sırtı dönük Hazer Bey! Sen ki benim için cümle aşiretini almıştın karşına, babana başkaldırmıştın; beni obamdan kaldırıp, ayırmıştın.
İşte ilk kanın! İşte ikinci kurbanın!
Toprağın zehri bu kez nikahlı karısının ölüsünü sulayacak.
Bu zehir, bu zehir beni ve döl tutmaz rahmimi de alacak toprağın bağrına.
(Kitabın İçinden)