Sanatta Anlamın Görüntüsü ciddi bir amaç güderken sizi mucizevi bir dünyaya götürüyor... Richard Leppert, ister yapılışında ister seyrinde, ister kendi devrinde isterse de günümüzde olsun, yüksek ya da düşük hiçbir sanat eserinin toplumsal, siyasal ve ekonomik anlamlardan yoksun olmadığını ileri sürüyor. Ona göre her şeye kaçınılmaz olarak toplumsal konumumuzdan etkilenerek baktığımız için dünyayı olduğu gibi görece ’saydam bir gözyuvarı’ diye bir şey yoktur... Sanatın siyasal doğası üzerine son yıllarda yayımlanmış en iyi, titiz ve büyüleyici çalışmalardan biri.
David M. Lubin-
Richard Leppert’ın kitabı, görsel imgeler ve bunların bizim için taşıdıkları anlam üzerine kafa yoran herkesin okumak isteyeceği bir kitap (...) Leppert’in içgörülü çalışması uzmanlık dilinin dezavantajlarını taşımıyor ve imge yaratımına geniş ve öz-düşünümsel bir yorum getirdiği için de profesyonel sanat tarihçilerinin yanı sıra öğrenciler ve genel okur için de muhteşem bir kaynağa dönüşüyor.
Marcia Pointon-
Bugün kendimiz ve yakın çevremiz hakkındaki kavrayışlarımızın çerçevesini çizen şey yazılı ve görsel medyadaki reklam imgeleridir. Bu imgeler bize ne tür bedenlere sahip olmamız, ne tür bedenleri arzulamamız gerektiğini bildiriyor; benlik duygumuzu, inanç sistemlerimizi, bireyselliğimizi ve toplumsal varlıklar olarak statümüzü etkiliyor... Reklam mutluluk vaat eder; bunu yaparken de geçmişimizden ve bugünümüzden hoşnutsuz kalmamızı sağlamaya, yapmayı düşünmediğimiz bir şeyi yaptırmaya çalışır... İmgeler ise bize asıl dünyayı değil, dünyalardan bir dünyayı, temsillerin, yani yeniden-sunumun imgelerini gösterir. İmgelerin temsil ettiği kuruntu, arzu, rüya ve fantazi ise belli bir sosyo-kültürel ortamda belli bir işlev görmesi için inşa edilen şeylerdir...

Richard Leppert, Sanatta Anlamın Görüntüsü’nde Batı Avrupa ve Amerika resim sanatını ele alıyor. İmgelerin “görüntü“sü ile bunların toplumsal ve kültürel olarak nasıl kullanıldıkları arasındaki karmaşık ilişkiyi inceliyor; ve her imgenin anlamının, büyük ölçüde, zamanla değişen işlevince belirlendiğini göstererek, özellikle toplumsal cinsiyet, sınıf ve ırkla tanımlanan toplumsal farklılıkların yansıtılmasında görsel kültürün bir aracı olarak kullanılma biçimlerine dikkat çekiyor.

Leppert, Birinci Kısımda, temsilin doğası ve görevini işleyerek anlamın imgelere nasıl eklemlendiğini ve görselliğin modernliğin tarihinde ne gibi roller oynadığını tartışıyor. Burada imgelerin arzuyu tetiklemek suretiyle bizi nasıl bakmaya zorladığını açıklıyor ve ister resim isterse de reklamcılıkta olsun temsilin kandırma işlevinin tarihi üzerinde duruyor. İkinci Kısımda sanatın maddi dünyayla ilişkisini, imgelerin bizim nesnelerle kurduğumuz çeşitli fiziksel ve ruhsal bağları belirleme biçimlerini irdeliyor. Üçüncü Kısım insan bedeninin temsiline ayrılıyor: Neşeli veya çok güzel, veya azmanca, mütevazı veya tahrik edici, güçlü veya zayıf, hayatın baharında veya teşrih masasında, giyinik veya soyunuk halde...

Sanatta Anlamın Görüntüsü farklı bir sanat okuması öneriyor: İktidarların av-hayvanı resmi tutkusuna, avlanan hayvanlarla kafeslenen kadınların imgesel çakışmalarına, Bacon’ın “insan çığlığının resmi“ne, kültürü biçimlendiren başlıca araçlardan biri olarak portrelere, resimlere yansıyan ciddiyete ve yansıtılmayan kahkahaya, yerleşik iktidara başkaldırmayı tetikleyebileceği endişesiyle asla toplu halde resmedilmeyen emekçilere yeniden bakıyor. Sanatta anlamın, fantazinin, emeğin, protestonun, hoşnutsuzluğun, çılgınlığın, kandırmanın, erotizmin, ırkçılığın, toplumsal cinsiyetçiliğin ve ayrımcılığın izini sürerken “farklı bir sanat okuması“nın mümkün olduğunu da gösteriyor.