Yedi yüz yıldan beri, bütün dünyada, ölmez eserler arasında yer alan çeşitli dillere tercüme edilen Mesnevi-i Şerîf’in bilindiği gibi Türkçe’ye yapılmış manzum ve mensur bir çok tercümeleri vardır. Fakat bu tercümelerden rahatça yararlanmak kolay olmamaktadır. Çünkü hikâyeler, bir kaç sahifede bitmekte, hikâyeler içine başka hikâyeler de girmekte, ve böylece esas hikâye uzayıp gitmektedir. Yanlış anlaşılmasın, hâşâ ben bunu tenkid maksadı ile yazmıyorum. Bu tertipler, bu uzayıp gitmeler bir hikmete dayanmaktadır. Hz. Mevlâna fikirlerini daha iyi anlatmak için, konu ile ilgili çeşitli yerlerden hikâyeler almış, çağrışım suretiyle hatırına gelen bazı fıkraları da eklemiş ve konuyu kendi mübarek görüşleri ile süslemiştir. Fakat zincirvârî uzayıp giden hikâyeler arasında okuyucu da esas hikâyeyi ve dolayısıyla konuyu kaybetmektedir.
(...)
(Önsöz)