İnsanların, kendi aralarında iletişim kurabilmeleri için birlikte tutmaları gereken bir ip olması gerektiğini düşünen Rasim Özdenören, ip metaforunu kullanarak kendisi ve başkaları veya bir topluluk ile başka bir topluluk arasındaki irtibatı masaya yatırıyor. Birbirinden özgün 30’a yakın denemeyle, sesini ve sesinin yankılandığı yerleri/kişileri/coğrafyaları konu ediniyor. Söz sanatının bu büyük ustasının deneyimleri, okur için kaçırılmaması gereken bir fırsat olarak nitelendirilebilir.