“Öylesine dolu dolu yaşadım ki inan, bazen, “Artık yeter!“ diyorum. Doydum!“ diyorum. Öyle bir an gelirse, yani bu duygunun sahiciliğine tamamen inanırsam, hayatıma kendi ellerimle son vermek istiyorum. Bunu bir kez çok yoğun duydum. Bir keresinde “Heraklia“ diye bir yere gitmiştik. Geceydi. Yazdı. Bir kaleye çıktık. Aşağıda deniz muazzam görünüyordu. Gökyüzünde bir yıldız yağmuru vardı. Doğa sarhoş gibiydi sanki. Bir an kendimi öylesine mutlu hissettim ki işte, o an, hayatıma son vermeyi düşündüm. Kendimi denizin yumuşacık kollarına bırakmayı...“