“Kadınlar çok seyrek olarak söylediklerini kastederler.
Asıl demek istediklerini bulmak için, sakın ’ne demek istiyorsun’ diye sormayın. Bu soru sizi, kastedilmeyecek başka bir cümleye yönlendirir ve aslolandan gitgide uzaklaşmanıza sebep olur. Bu sebeple sonuç ilişkisi kurulmaz.
Mesela sık kullanılan bir cümleyi ele alalım: ’Yalnız kalmak istiyorum.’
Cümlenin öznesi ’ben’, burada ’sen’ manasında kullanılmış. ’İstiyorum’ olumlu gibi dursa da olumsuz, yani asıl kökü ’istemiyorum’. Buraya kadar cümlemiz ’Sen yalnız kalmak istemiyorum.’
Böyle bir cümleye pek rastlanmadığından, yuvarlamamız gerekir. Yuvarlarsak aslolan cümleye varırız: ’Sen yalnız kalmamı isteme!’
Bu cümleyi canlandırabilecek erkek yok denecek kadar azdır. Kadın yalnız kalmak istemiyor, bu kesin. Fakat bu yeterli değil.
Onun yalnız kalmasını istememelisiniz.
Ayrıca kadını bu raddeye getirmeyin. Kadınlar yalnız kalmayı asla istemez. Şayet kendilerini yalnız hissederlerse, pıt diye doğuruverirler. Elde var iki olurlar. Bir suyla şaka olmaz, bir de kadınlarla...“