Özer ve Sezer.
Onlar ikiz kardeş. Annelerinin dediği gibi birbirine tıpatıp benzeyen su damlaları, üzüm taneleri...
Birlikte sevinip üzülen iki kardeşin öyküsü.
Mehmet Güler’in akıcı anlatımıyla aktardığı bu öyküyü bir solukta okuyacaksınız.
Sabah kahvaltısındaydık. Çaylarımız tavşan kanı. Çaylarımız mis. Burcu burcu kokusu yayılıyor eve. Fayansları çiçekli, perdeleri çiçekli mutfağımız Rize’nin bahar kırlarına dönüşüyor. Fokur fokur kaynayan, sonra yavaş yavaş iç çekerek demlenen semaverimizi seviyorum. Karadeniz’i, Karadeniz’in horonunu, kemençesini, hamsisini seviyorum. Bir bardak çay beni alıp da Hopa’ya kadar götürüyor. İçimde Karadeniz’in serin yelleri esiyor.