Aşırı şekerli mısır şurupları, işlenmiş karbonhidratlar ve ofislerde harcanan saatlerden önce atalarımızın hayatta kalmak için ihtiyaç duyduğu yakıtlar otla beslenen hayvanların etleri, yaban hayatta avlanan balıklar ve taze sebze-meyvelerdi.
Hareket etmenin bir zorunluluk, yiyeceklerin ise kıt olduğu dönemde sadece güçlüler hayatta kalabiliyordu. O zamandan bu yana DNA’mız çok az değişti ama ifadesini bulduğu ortamın kökten değiştiğine şüphe yok. Spor salonlarında egzersiz yapmadığımız, yemeklerimizi kutulardan yemediğimiz günde 10 saat boyunca oturmadığımız bir dünyada var olmak üzere tasarlanmış vücutlarımız ve hayatlarımız çok daha farklı eziyetler çekiyor.
İlk İnsan Diyeti’nde Arthur De Vany, tabiat ananın bizim için uygun gördüğü sağlıklı yaşam formülünü veriyor.
De Vany mağara adamlarının alışkanlıklarını taklit etmenin getirilerinden bahsediyor:
Arada sırada öğün atlayın, daha az ama daha yoğun spor yapın, kardiyo makinelerinde saatlerinizi harcamaktansa kısa mesafeleri yüksek hızda koşarak kat etmeye çalışın...
(Tanıtım Bülteninden)