Babam, annem ve ben üçümüz İngiltere’nin batı sahillerinde küçük bir kasabada bulunan Amiral Benbow adında ufak bir hanı işletiyorduk. Ben on iki yaşındayken bir gün hana iri-yarı, güçlü-kuvvetli biri geldi. Yüzü güneşte yanmış, sağ yanağında büyükçe bir kılıç yarası vardı. Tırnakları kirden simsiyahtı. Sırtında kirli bir denizci ceketi asılıydı. Bir sandalyeye çöktü ve hafif ıslakla bir şarkı söylemeye başladı:
“Ölünün sandığı başında tam on beş gemici Yo-ho-ho... bir şişe de rom negrita“