“Ben de sana bir şey itiraf edeyim mi? Bende seni görünce ne yakışıklı çocuk dedim. İyi ki bunun sınıfına düşmüşüm.“ Bu itirafı duyunca zınk diye ani bir frenle duruyorum. Demek ne yakışıklı diye düşünmüş ha... Vay be. Birden kendimi dinozor kadar büyümüş hissediyorum. Valla, sirreus mudur, tirreus mudur ne karın ağrısıysa, vız gelir bana. Burcu bana aşık olmuş. Sevinçten öyle bir nara atıyorum ki, Tarzan yanında vız kalır. “Sen deli misin. Sus. Sesimizi duyarsa yandık.“ Ve sesim duyuldu. Karşılık olarak da acayip bir ses duyduk. Ama öyle böyle değil. Yer yerinden oynuyor, ağaçlar sarsılıyor. Geriye döndük ki... etobur canavar arkamızda... “Koş...“ İnternet Canavarı’nın maceraları devam ediyor... İkinci kitap çok yakında...