Kızılderili Soykırımının, Köleliğe Karşı Direnen Bir Ailenin Beyaz Şaman’ın Romanı
Kızılderili ölü gibi uzanmış, iş bitene kadar hiç inlememişti. Bu sırada kadın bir su kabağına su doldurmuş; geyik derisinden yapılmış küçük bir torbadan aldığı beyaz bir tozu suyun içersine atarak karıştırmıştı. Hazırlanan ilaç yaralıya verildiğinde, adam bunu büyük bir istekle içti. Kadın, yaralının kalçasının her iki yanına ellerini yerleştirdi, gözlerine bakarak kendi dillerinde şarkı söyler gibi bir şeyler mırıldandı. Kadını seyreden Rob J., tüylerinin diken diken olduğunu hissediyordu.
Bu kadın Kızılderililerin doktoruydu. Yorgundu, dışarıda bekleyen karla kaplanmış Sauk’ların yanına gitti. Gözleri nemli bir adım kendisine merakla dokunarak, “Cawso wabeskioru!“ dedi.
Diğerleri de aynı sözleri tekrarladılar:
“Cawso wabeskioru, Cawso wabeskioru.“
“Ne söylüyorlar?“ diye sordu Rob. J. Kadına.
“Sana “Beyaz Şaman“ diyorlar“ dedi kadın.
(Arka Kapak)