1997 Haziranında, 80 yaşındayken kaybettiğimiz ve bir “denge şairi“ olarak tanıdığımız Cahit Külebi’nin düz yazılarından derlediğimiz bu kitabı; dostlara mektuplar, iç döküşler, anılar, anlatılar, söyleşilerden oluşuyor.
Bir yanıyla o dönemin kültür-sanat/edebiyat haritasını seriyor önümüze… Üstelik eleştiriler, sorular, yorumlar, sitemler, şikâyetler, direniş ve dayanışmalar ne kadar tanıdık geliyor bize…
…Birtakım eleştirme heveslileri türedi. Daha doğrusu, eskiden de vardı böyleleri. Ama bu kadar bol değillerdi. Son yıllarda çoğaldılar, yol ağızlarını tuttular. Çıkarlarına göre karayı ak, akı kara gösteriyorlar. Okuyuculara saygı duydukları da yok. Üstelik zekâlarına, kurnazlıklarına o kadar güvenleri var ki her fırsatta usta bir hokkabaz gibi ortaya çıkıp okuyucuların gözünü boyamaktan çekinmiyorlar.
(Tanıtım Bülteninden)