İslam ilim tarihinin en büyük dilbilimcilerinden Râğıb el-İsfahani, Müfredât adlı meşhur eserinde, zengin bir bilgi birikimine ve büyük bir derinliğe işâret eden benzersiz bir metot, üst düzey bir yol takip etmiştir. Bir maddede ilk olarak maddenin gerçek anlamını, sonra ondan türeyen (anlamları), sonra maddenin mecâzî anlamlarını zikrettiğini ve onun gerçek anlamla ne kadar irtibatlı olduğunu açıkladığını görmekteyiz. Bu da, ancak dili bütünüyle anlayan, onun derinliklerine ve deryalarına dalmış olan birinin güç yetirebileceği bir iştir. Bunlarla ilgili ilk olarak Kur’ân’dan, ikinci olarak hadislerden sonra üçüncü olarak da Arapların şiirlerinden ve sözlerinden örnekler zikreder. Kur’ân’ı daha çok Kur’ân’la, sonra sahâbenin ve tabiinin sözleriyle tefsîr ettiğini sonra da hükemânın şerîatla uyan görüşlerini zikrettiğini görmekteyiz.
Râğıb el-İsfahani Müfredât’ında, İbn Abbâs , İbn Mesûd , Ali b. Ebî Tâlib , Ömer b. el-Hattâb , Mücâhid , Katâde , el-Hasan el-Basrî , el-Esamm , Ca’fer es-Sâdık , eş-Şa’bî ve Sufyân gibi müfessirlerden, el-Muberred , el-Kisâî, Sibeveyhi , Yûnus , Ebû Zeyd , et-Tevvezî, el-Esmaî ve İbnu’l-E’rabi gibi dilcilerden, Hazma Ya’kûb ve en-Nakkkâş gibi kurrâdan ve el-Cubbâî, Ebu’l-Kâsım el-Belhî ve Ebubekir el-Allâf gibi kelamcılardan aktarımlarda bulunmuştur.
Bunların tümü eseri, dilde ve tefsirde önemli kaynaklardan biri yapmıştır.