Ebu Zer evlenmiş ve mescidden ayrılarak kendi evine yerleşmişti. Evine gelip evde hiçbirşey göremeyince eşyaların nerede olduğunu soruyordu. Eşyalarımızın güzel olanlarını gönderdiğimiz bir evimiz var, diye cevaplıyordu Ebu Zer. Neden hemen o eve taşınmıyorsun öyleyse? Çünkü evin sahibi bizi davet etmiyor. Ebu Zer adama bakıyor ve devam ediyordu. Eğer benim bildiklerimi bilseydiniz, hanımlarınıza kulak verip evlerinizi eşya ile doldurmazdınız. Allah’tan hep beni meyvesinden istifade edilen bir ağaç olarak yaratmasını istedim. Böyle olması senin dünyadan nasibini almana mani? Rasullah demiştir ki: “Ebediyyet yurduna inanan ama aldatıcı dünya için çalışıp çabalayan birine ne kadar şaşarım!“... Ya Rasullah, yolda yalnız başına yürüyen bir adam var! Müslümanlardan biri gördü Ebu Zer’i. Ebu Zer olmalı. dedi Rasullah. Yolcu kampa yaklaşıyordu. Gerçekten de Ebu Zer idi gelen. Rasullah: Allah Ebu Zer’e merhamet etsin. Yalnız yürür, yalnız ölür ve yalnız hasr edilir, buyurdu...
(Arka Kapak)