Tüm yolları, yol kenarlarındaki çalı ve ağaç arkalarını didik didik ettiler. Ayrıca grubun sesi en kalın olan kişisi, her yarım saatte bir “Gülten... Gülten... Gülten...“ diye sesleniyordu.
Bu yaz gecesinde sıcaklık, tonlarla ölçülebilen bir ağırlık olmuştu sanki. Ağaçlarda yaprak kımıldamıyordu.
Gecenin yarısı geçtiğinde, gruplar birbirlerine dönüş işareti verdiler. Bir süre sonra, aramaya çıkarken kararlaştırdıkları yerde buluştular. Herkes, kendi çocuğunu kaybetmiş gibiydi. Hiçbirinin ağzını bıçak açmıyordu...
(Arka Kapak)