Namaz; fiili bir dua ve niyaz, eyleme dönüşmüş bir tevhid, Allah huzurunda huşu ve hudu dolu bir boyun eğiş ve Allah’ın düşmanlarına karşı nefret dolu bir kıyam vebaşkaldırıdır
Namaz, sürekli bir yüceliş ve yükseliştir: Münker’den Ma’ruf’a, kötülüklerden iyiliklere, zulumattan nur’a, tekebbürden tezellüle, dünyevilikten uhreviliğe, nefsin ve Şeytan’ın esaretinden ilahi hürriyete doğru bir yüceliş, bir geçiş ve bir inkılabtır.
Namaz kılan bir Mü’min, bir bakıma günde beş kez muharebe meydanına çıkmakta ve Allah’u ekber sloganını dilinden düşürmeyerek nefsiyle ve Şeytan’la kıyasıya savaşmaktadır. Zaten; ilahlaştırılmaya meyyal olan nefisleri ayaklar altına almadan, putlaştırılan dünyaya ve onun nimetlerine karşı ahreti tercih etmeden, şeytanın ve onu askerlerine kin duymadan, Allah’ın dışında ilahlık ve rablık iddia eden bütün otoriteleri reddetmeden kılınan namaz beyhudedir. Yalnızca Allah’a ibadet edeceğine ve yalnızca O’ndan yardım dileyeceğine dair söz verdiği halde; sahte ilahlara kullukta bulunmaya, onlara alkış tutmaya devam eden, Allah’ın dışındaki fani varlıklardan medet bekleyen kimse, havanda su dövüyor demektir.