“Peki, ’gerçeğin’ yeni dostları olacaklar mı onlar, yeni gelmekte olan filozoflar? Çok muhtemeldir ki, şimdiye kadar gelmiş geçmiş bütün filozoflar sevdiler kendi gerçeklerini. Fakat birer dogmacı olmayacakları da kesin. Onların gerçeğinin, hâlâ herkesin gerçeği olmayı sürdürmesi gerekliliği, onların gururlarına aykırı olacaktır ve aynı zamanda da beğenilerine. Şimdiye kadarki bütün dogmacı çabaların gizli arzusu ve nihai amacı olmuştur bu. ’Benim fikrim benim fikrimdir. Başka hiç kimse, kolaylıkla onun üzerinde hak iddia edemez.’ Belki de böyle diyecektir geleceğin filozofu. İnsanın, çoğu kişiyle aynı görüşü paylaşmayı istemek gibi kötü bir arzuyu terk etmesi gerekli… Eğer komşunuz da onu ağzına alabiliyorsa, ’iyi’ artık iyi değildir. Hem zaten ’müşterek bir iyi’ nasıl var olabilirdi ki?“