-Paranoid-melankolik şinasi’den kendi intiharının vakanüvisliğini yapan beşir fuad’a...
Fahişe mehpeyker’den fahişe fantezileri içinde kıvranan bihter’e...
Özgür-mutsuz çaresiz mihri müşfik’ten melankolik tevfik fikret’e...
Kimliğini, kişiliğini ve kültürün temelini oluşturan dilini yitiren bihruz bey’den çankaya’da korkuyu bekleyen mustafa kemal’e...
Huzursuz mümtazlar’dan baba kompleksli hayri irdal’lara..
Değişmezliği simgeleyen nizam-ı âlemin daire-i adliyesinden insanın kendisi olamaması ve hiç-leşmesinin aynası alâaddin’in dükkânına...
“Bunları yazmakla çıldırmaktan kurtulunur mu?“