Bir insan ki zihninde tasavvursuz isimleri taşır, o insan, karnında bile bile ölü çocuk taşıyan kadın gibidir. Bir toplum ki aynı dili kullanan fakat birbirlerini anlamayan fertleri bünyesinde barındırır, o toplum el-kol hareketleriyle bağıra bağıra anlaşmaya, anlaşılmaya çalışan yığınların yurdudur. Bu yığınsal yurt, en ufak bir haberle gündemini değiştirir. Anlık gündemlerle meşgul olan zihinlerin hiçbir zaman yarınlara dair kaygısı olmaz. Yarınsız meşguliyetlerin istikrarı, istikrarsız zihinlerin istikameti yoktur. İstikrar ve istikamet, zihnin varoluş gerçeğidir. Aksine zihin, mandaların yaşadığı bataklıktan farksızdır.
Hakikatin hayal, hayalin hakikat zannedildiği, kolektif bilincin kalplere hükümdar olduğu bir zamanda bu satırları zihinler belki almayacaktır. Ümitsiz değilim. Ümidim ağustos sıcağında bir avuç kar gibi sinemde durmaktır.
(Tanıtım Bülteninden)