“Tekkede...“
Yahya Kemal Bey’e
Vecd ü cûşuşla bütün inlediler
Hakka tevcîh ederek hep nigehî
Okunan naat idi .. hep dinlediler
Allah... Allah diyerek kalbi tehî
Ruhu tenden ederek sanki cüdâ
Ettiler Hâlik’a her hâli beyân
Açılıp perde-i esrâr-ı Hüdâ:
Bütün esrâr-ı ebed oldu ayân...
Kalbi pür haşyet ahiri, meftûr
Coşarak şeyh ve mürîd inlediler
Pür hüşû’ kalpleri nâim, meshûr
Meded Allah... meded Allah dediler...
Zâkir-i dergeh pür aşk u figân
Ederek ismi celâli tezkîr
Teşne-i aşk-ı Hüdâ kalbi bu ân
Ederek vecd ile birden teshîr
Allah... Allah diye lerzân oldu ..
Geldiler aşkın Hüdâî demine
“Bir hayâl âlemi peydâ oldu“
“Göçtüler hep o hayâl âlemine“
2 Mart 1335/1919 - Emin Subh
(Edebiyat-ı Umumiyye Mecmuası, 5. Cilt, Sene 3, No: 110, İstanbul, 1919, s. 1396).
(Tanıtım Bülteninden)