Aydın, öğretmeninin verdiği ödevi çok önemsiyordu. İstiyordu ki sınıfta en iyi ödev kağıdı kendisinin olsun. Bu, bir araştırma gerektiriyordu. Aydın, küçük yaştan beri kendi başına bir şeyler ortaya çıkarmak için fırsat arardı. Kimse bir şey söylemeden, yol göstermeden gereken araştırmayı kendi yapmalıydı. Bu durum onu hep düşünmeye itiyordu. Aydın için düşünmek bir oyundu. Ne olursa olsun eğer bir olayı düşünerek çözebiliyorsa bu onun için değerli bir armağandı. Aydın, işin kolayını bulmuştu. Kafasında beliren sorular dizisini iyi sıralardı. Kime, neyi soracağını, kimden yardım alacağını aklında kurardı.
(Kitabın İçinden)