Anayasa hukukunun başlıca işlevi otorite ve özgürlük dengesine ilişkin teknikleri geliştirmek ise, özgürlükler hukukunun ana ereği özgürlük ve eşitlik diyalektiğini kurmaktır.
Özgürlük bir yandan, her zaman her yerde ve herkes için geçerli dokunulmaz alanları güvenceler (işkence ve kötü muamele yasağı gibi); öte yandan hak ve özgürlükler konularına, öznelerine, kullanım ortamlarına ve koşullarına göre farklılaşır. Hukuk bunları sistematik bir biçimde düzenleme konusu yapar; gerektiği ölçüde kayıtlamalar öngörür.
Hukuk önünde eşitlik, fırsat ve olanak eşitliğinin varlığı ölçüsünde sağlanabilir.
İnsan onuru kavramı ise, özgürlüğün temeli ve eşitliğin ölçütü olarak, özgürlük-eşitlik diyalektiğini kurar.
Özgürlükler hukuku, ne özgürlüğü ne de eşitliği mutlak kavramlar olarak değerlendirir; fakat mutlak değer ve ölçüt olarak “insan onuru“ her ikisi arasındaki dengeyi sağlamaya en elverişli kavramdır. Özgürlükler hukuku, genel kuramı, başlıca hak ve özgürlüklere ilişkin rejimiyle, ancak “insan onuru“ temelinde inşa edilebilir.
Bu yapıt, uluslararası insan hakları ve karşılaştırmalı özgürlükler hukuku verileri ışığında, insan onuru temelinde özgürlük-eşitlik diyalektiğini kurma çabasını yansıtmaktadır.
(Arka Kapak)