Bu anne baba, bilmeden çocuklarına kötülük etmişlerdi. Onu duygusuz bir taş bebek gibi sevgilerine tutsak etmişler, zavallı yavruyu tüm çocukluk haklarından yoksun bırakmışlardı. Kardeşsiz, arkadaşsız, yapayalnız bir çocuk. Üstelik okuldan da almışlardı. Kendi sonsuz sevgileri yavruyu doyurur sanmışlardı.
Ne büyük yanılgıya düştüklerini anlamışlardı. Acaba çok geç olmamış mıydı? Hatalarını düzeltebilirler miydi?.. Tüm çocukluk hakları, dostluk, arkadaşlık, çeşitli oyunlar, hepsi alınmıştı Hakan’ın elinden. Bunu nasıl düşünememişlerdi!..
(Arka Kapak)