Emir’le annesi Murat Dağı’nın eteklerindeki bir köyde yaşıyorlardı. Köy çok güzeldi, şirindi. Emir’le annesi bu güzelliklerin tadına varamıyorlardı. Çünkü Emir daha çok küçükken babası ölmüş, onları yalnız bırakmıştı. Köy yerinde yalnızlık çok zordu. Tarla, bahçe işleri adam isterdi. Buna karşın Elif gelin, çok çalışkan, eli çabuk ve kendine güvenliydi. Oğlunu el bebek gül bebek büyütmüş, onu kimselere muhtaç etmemişti...
(Tanıtım Bülteninden)