Umut Tümay Arslan Mazi Kabrinin Hortlakları’nda, toplumsal iktidarın duygular alanındaki hareketini Türk sinemasında takip etmeye çalışıyor. Ulusların kendilerini tanıma, kendilerinden bahsetme, kendilerine inanma biçimleri, kendilerine dair imgeleri olan kısaca ulusları ulus yapan “hikâyeler“i sorguluyor. Sinemanın ulusal gözyaşını, ulusal kahkahayı, ulusal histeriyi nasıl ürettiğini Yeşilçam sineması içinden anlamaya ve açığa çıkartmaya çalışıyor: Milliyetçilik, melankoli, cinsiyetçilik, kimlikler, masumiyet, Şarkiyatçılık, şehir ya da modernleşme gibi konuları/meseleleri Sevmek Zamanı, Vesikalı Yarim, Gelin, Umut, Kırık Plak, Bir Türke Gönül Verdim ya da Ah Güzel İstanbul gibi filmler üzerinden izliyor.
(Tanıtım Bülteninden)