Tara bir anda içinde tuhaf bir şey hissetmeye başladı. Sanki kanı çekiliyordu. Damarlarında hissettiği bu hızlı akıntı yüzündeki tebessümü alıp götürdü. Elini kitaptan çekmek istiyor ama yapamıyordu. Başını yavaşça Zahir’e doğru çevirdiğinde içi ürpermişti. Zahir bembeyaz olmuş, başı omuza doğru düşmüş, gözleri kapanmıştı. Bir şeyler söylemek istiyordu ama onun da Zahir’den farkı kalmamıştı. Gözlerini açık tutmak için direniyordu ama nafile, birkaç saniye içinde onun da gözleri kapandı. İkisinin de gözlerini yummasının ardından Lalin’in yüksek sesle ettiği duaya kara cücelerin de eşlik etmesiyle, yer gök dua sesiyle yankılanmaya başladı. Elleri hâlâ Seha’nın üzerinde olan Tara ve Zahir’in, parmaklarının arasından kan sızmaya başladı. Akan kan yere inmiyor, adeta havada dans ediyordu.
(Tanıtım Bülteninden)