Arkadaşım Şebnem’in doğum günü yaklaşırken beni aldı bir kaygı.
Onun en iyi arkadaşıyım, öyleyse en güzel hediyeyi ben vermeliyim.
Kalem alsam, başkaları da alır. Kitap, güzel ama onu herkes
düşünebilir. Öyleyse ne, ne yapmalıyım?
Gece aklıma ilginç bir fikir geldi. Pergelin ucuyla sıramızın
ortasına bir kalp çizsem... Sonra kalbi bir çizgiyle ikiye bölüp bir
yanına “Ş“, bir yanına “C“ yazsam. Boşlukları da çiçeklerle süslesem...
Hımm, tam bana göre bir hediye. Teneffüste gizlice çizer, derste
üzerini kitapla örterim. Doğum günü hediyemin açılışını da Şebnem’e yaptırırım.
(Tanıtım Bülteninden)