Kafam benim çalışma odam. Orada kuruyorum bütün hayallerimi. Mesela bir kuş olsun önce. Sonra ona bir gökyüzü çizelim. Ve bir çocuk… Bulutların üstünde. Rengarenk bir uçurtması olsun elinde. Gülüşleri gökyüzüne tutunsun; güneşim olsun, hayallerimi ısıtsın. Soğuk bir hayal pek iyi olmaz, bilirsin.
Soğuk dedim de, üşüdüm birden. Çiçeklerle örtün kalbimi. Sessizlik içinde kurmalıyım ben hayallerimi. Ah şu gürültücü rüzgârlar yok mu? Asla almıyorum onları içeri. Ama bir tanesi hariç. Annemin kokusuyla gelir o. Usulca içeri girer. Yüzümü şefkatle okşar ve bana tatlı ninniler söyler.
İşte böylece, her gece, uyurum ben sessizce.
(Tanıtım Bülteninden)