Demir çocuğun zeytin gibi kara gözleri vardı. Parlak siyah saçları lüle lüle alnına dökülüyordu. Dört yaşındaydı. Demir çocuk durup durup annesine soruyordu: ’’Anne babam ne zaman gelecek?’
“Baban dağların ardına gitti çocuğum. İşini bitirince gelecek.“
“Hangi dağların? Şu pencereden görünen dağların mı anneciğim?’’
“Evet o dağların yavrucuğum.“
Beyaz Tay’da, gerçekle düşün, çocukla çocuğun, doğa, insan ve hayvan evreninin barışık olduğu bir dünyanın öyküleri yer alıyor.
(Arka Kapak)