Tek bir sözü ile dünyayı ikiye böldü.

“Enel Hakk.” Hak benim.

Sözünden dön dediler Hallac-ı Mansur’a. Tövbe et. Etmedi.

Çünkü Aşk’ta korku yoktu. Aşk’ta hesap yoktu. Aşk’ta tartı yoktu. Aşk’ta yok vardı. Aşk’ta yokluk vardı. Açlık. Hasret. Çile vardı. Çilesini sekiz yıl zindanda doldurdu Hallac. Ve idam fermanı verildiğinde o Allah aşkıyla yanıp tutuşmakta olduğu için sonunda O’nun varlığında yok olmaya hazırdı.

Dar’a çıkardılar onu. Dağ, taş, toprak her şey Enel Hakk dedi. Kendisine bunu yapanlar için Hallac, Allah’tan af diledi. Çünkü ona göre Cehennem, acı çektiğimiz yer değildi; acı çektiğimizi kimsenin duymadığı yerdi.