Aşk ateş olur dondurur, buz olur yakar…
Zaman bize bazen çok iyimser davranır, bazen çok acımasız.
Mutluluk da yaşarız, hüzün de. Hayal kırıklığına uğrar, yıkılırız.
Kimimiz küllerinden yeniden doğmayı başarır,
kimimiz hayatı zindan ederiz kendimize.
Derdimize derman da buluruz vakti gelince. Yaşama bakış açımız iyiden,
güzellikten yana olursa her kötülükten bir iyilik tohumu da bulabiliriz.
“Neden hep ben” , diye sorguladığımız anlarda bilmeliyiz ki yalnız değiliz.
Bazen olduğu gibi kabul etmek gerekir hayatı ve bazen vazgeçebilmenin
özgürlüğünü de sunabilmeliyiz kendimize.
Değerlerimiz yerle bir olsa da kendi değerimiz
her daim tutunacağımız dal olmalıdır. Aşk yakar bazen canımızı,
o ateşin içinde buz tutar üşür bedenimiz. Bazen kar yanığı gibi içten içe yakar
alt üst olur duygularımız. Sustuklarımız büyür içimizde.
Her şeye rağmen kendimize inanmalı,
inançla çıktığımız bu yolda sağlam adımlar atarak yol almalıyız.
Aşka, sevgiye, hayata dair ne varsa ...