Her şey bir hayalle başlar, A’dan Z’ye her şey. Küçük düşünmeyin, açın kafanızı.
Bırakın oksijen solusun geleceğiniz. Kaybettikleriniz bir anı olarak kalsın sadece,
yenilgi değil.  Alper ve Aylin, birbirlerinin kaybettikleri mi? Hayalleri mi?
Farklı mekanlardan, farklı insanlardan geçip birbirlerine ulaşabilecekler mi?
Yoksa, hayalle gerçek arasında, hafızalarında bir anı olarak mı kalacaklar?

"Evden çıktıktan sonra, kafasında tek bir şey vardı: “Ne oldu şimdi?”
Bu sorunun neye istinaden sorulduğunun ya da cevabının olmamasının
hiçbir önemi yoktu.  Sadece birkaç şeye anlam vermeye çalışıyordu
fakat beceremiyordu. Evden çıkabilmek için dersi olduğunu yalanını söyleyen Alper,
Aylin’in camdan onu izleyeceğini düşünmemişti.
Sokağın sonundan sola döndü ve tüm bunlardan delicesine kaçmak ister gibi
kendi evinin yolunu tuttu.
Oysa söylediği gibi gerçekten dersi olsa, sağ tarafa dönmesi gerekirdi."