Ne yaptık biz sahi burda bunca vakit, dört mevsim, oğul uşak, bez
tarak? Ne yapacaksın bir düzen var, ilahî düzen, yaprak düşüyor,
güzelim kuşlar huzurda el pençe bekliyor, insan kendisi tokken
başkalarının da hep bir şekilde doyurulduğunu sanıyor, yemiştir bir şey
diyor, doymuştur, içmiştir, içmez olur mu, yoksa ölür diyor, ama ertesi
gün ölü mü diri mi bakmıyor. Aslan elleri önde eceli arkasında yatmış
yarı aç ama heybetli, oğlan beş bin yıl evvelin hatalarını yapıyor, ama
aklına derslerde de okusa, kitaplarda da kavuşamıyor, o da anlaşılan
geçiyor, kız üç bin sene öncenin heveslerinde, senin kıza bak dirilse bir
Asurlu gülecek, ey Mezopotamya, eski krallık, asma bahçeleri, kuleler,
yenisi ve iyisi yapılamazken bunca yıkılmak niye?