Son Peygamber’in doğduğu 571 yılı ile peygamber olduğu kendisine ilk kez vahiyle bildirildiği 610 yılı arasındaki dönemde dünya Bizans İmparatorluğu, Avarlar, Göktürkler ve Sasaniler arasındaki iktidar kavgalarına sahne oluyordu.
Doğu ve Batı Roma İmparatorluğu sınırları içerisinde Havarilerden kalan, Allah’ın tekliğini bildiren İncil nüshaları, zaman içerisinde yakılmış veya yok edilmişti. Diğer yandan Teslis’i kabul etmeyen küçük gruplar, İsa Mesih’in bir insan ve peygamber olduğunu her fırsatta ilan ediyorlardı. İseviler yeni peygamberi büyük bir özlemle bekliyorlardı.
Dedesi tarafından adı MUHAMMED konulan yeni peygamberden habersiz insanlar, Tevrat’ta ve İncil’de müjdelenen AHMED’in peygamberliğini ilan etmesini bekliyorlardı.