“Ben mi?
Mahalle kedilerine dağıtmak için mutfaktan çaldığı reçelli ekmeklerin kırıntısı yanağına yapışmış, bayram yerinde kaybolmuş, göz çukurları taştı taşacak yaşlarla dolu, yaramazlığının cezasını çekmeye hazır sümüklü bir kız çocuğuydum belki de…”
İçinden zaman geçen yazılarıyla Pınar Demir gülümsetiyor, düşündürüyor, şiirleriyle öpücükler bırakıyor anların ve anıların yüreğine.
“Kirpik vebalinden sonra bilmem ne vakit 
Düş açlığım dövmüş bağrımı 
Baldırı çıplak bir hayal değilim ki
Mineleri düşmüş boncuklar savursun beni.”
Bu genç kalemi tanıyınca hayatın hüzünbaz yanıyla seksek oynamak gelecek içinizden…