Aslında her satırın için de “sen” diye bir kavram fakat o “sen” diye başlayıp “sen” diye biten özneli yüklemli bir cümle, hem de başlı başına... İçine; koca bir dünyayı, beni, onu, seni sığdırır. Bazen geçmişi, bazen geleceği, bazen ahreti… Bazen cennet bazen cehennem... Belki bir hayvan belki bir melek belki kalemi kırılmış koca bir şair… Kim bilir belki aciz bir dil işçisi… Bu tariflerin hepsi koca bir sen… “Sen” gibi bir cümle işte azizim… İşte bende koca bir “sene” yazıyorum, sana değil... Sen'e...