Bir toprağı vatan eylemek için oralara sadece gönül vermek değil, canını -(j vermek gerekir. Vatanın sahibi toprağın üzerinde yaşayanlar değil, toprağın altında uzanmış ölümü bile korkuturcasina kıyamet gününü bekleyenlerdir. Ve Allah'a inananlar bilirler ki, ölmeyen ölüler de vardır. Bedeni ölse de ölmeyenler, bu âlemden göçse de göcmeyenler... 
Anadolu, bir dava uğruna asırlık bir yürüyüşe çıkanların yurdudur. İlahi bir 
muştu ile atlannı doludizgin koşturanları bağrına basmıştır. Anadolu, sinelerini 
ilahi aşkın ateşiyle dağlamış; gönüllerini yakmış bir mefkurenin derdi için Orta 
Asya bozkırlarından yola düşenlerin her karışına destan yazdığı bir diyardır. 
Anadolu mazlumun anına koşanların diyarıydı. Bir tek insanın hakkına 
girmemek için geçtiği yolda yediği meyve ağaçlarının dallarına dahi ücretini 
bırakan, lakin mesele vatan olduğu vakit her biri birer küheylana dönüşen, 
gönlünde iman ateşi ile ölümü dahi korkutan yiğitlerin, "bebem anasız, 
babasız büyür ama vatansız büyüyemez" diyen anaların oğullarıyla 
yan yana şehadete koşanların yurduydu Anadolu. 
Ve 1915 yılında, Çanakkale diye bir yerde bütün dünyaya vatanın ne olduğunu öğretenler vardı...