Acı ve hüzün yağmurlarıyla ıslanır bazen insan… Bazen umudun ışığıyla aydınlanır, ısınır. Sevgiliye özlemden, hasretten bahseder bazen… Bazen en acı sitemleri yollar sevgiliye. Bazen en vefalı dost olur sırt sırta verdiğimiz, bazen elden bile daha fazla el…
Çünkü Neticede İnsan…
Uzun bir serüvendir bazen insanın öyküsü… Bazen beklenenden kısa. Kıvrım kıvrım yolları aşar nice yaşanmışlıkların ardından, en sonunda kim bilir nereye erişir “Neticede İnsan.”
Şair,
“Bir şiir şu hayat hep baştan başa,
Kelimesiz yazısız garip bir şiir” mısralarıyla, insanı çepeçevre saran ve kelimelerle anlatılamayan duyguları, yani hayatı, insanca hisleri, düşünceleri, yani insanı şiirin mısralarına yükleyerek bizlerle paylaşıyor.
“Neticede İnsan” şiir tadında bizlerle candan bir dost gibi konuşuyor, bizleri şiirin büyülü dünyasına davet ediyor.