“Nefs” adlı bu eser, insanın kemâle erme sürecinin, kendi miraç yolculuğunun soyut bir ifâdesidir. Eserdeki “lâle”, ebced hesâbıyla “Allah”ı; hakikati bulma yolculuğuna çıkmış insanın sembolü olan “kuş”, kendini aramayı, kendini bilmeyi ve tekâmül hedefini simgeler. “Balık” ise tıpkı Yûnus Peygamber’de olduğu gibi kemâlin gerçekleşmesine, nefsin ulvî âleme yükselmesine yardımcı olan bir hizmetkâr; maddî bağımlılıkları, bedeni ifâde eden “kapı”yı açmak için bir anahtardır. Bu yolculuğun kendini idrak etmekten ibâret olduğunu gösteren “kuş” ve “lâle”nin bütünleşmesi, uzaklarda aradığı şeyin aslında çok yakınında, kendi içinde bulunduğunu idrak eden bir yolcunun inisiyatik ölümü ve başkalaşım geçirerek yeniden doğuşu, dolayısıyla uyanması, aydınlanması, kurtulmasıdır. Artık o, küllî âlemde fenâ olmuş cüz’î bir âlem; Tanrı’nın nuruyla parlayan bir “taş”, bir zerredir sâdece…

- Gülnihâl Küpeli / 2008