1923 yılından itibaren Türkiye, amacı milli devleti kurmak ve kurumsallaştırmak olan ihtilal sürecine gir-miştir ve yönetici kadronun ve bu kadronun liderinin elindeki en önemli gücü ordu oluşturmuştur. İhtilalin hızını yitirmesi, diğer bir deyişle devrimci yaptırımları-nın oturması ile birlikte ihtilal döneminin en önemli gü-cü olan ordunun etkinliğinde de en azından görünürde bir azalma gözlemlenir.
Siyasetin en yoğun dönemini yaşadığı milli devleti oluşturma ve devrim sürecinde, ordunun Mustafa Kemal Atatürk tarafından “siyasetten ayrıldığı” tezi ileri sürülür.Fakat Mustafa Kemal Atatürk’ün ve çevresindeki, Türk milli devletini kuran yeni siyasal seçkinlerin hangi güce dayandığı açıklanmaz.
Bu çalışmanın temel tezi, Cumhuriyet’imizin kuruluş döneminde ordunun sürekli siyasetin içinde ve siyasal bir güç olduğudur. Bu güç, milli devletin kurulmasının ve milli devleti şekillendiren, temelini büyük ölçüde Ziya Gökalp’in görüşlerinin oluşturduğu,Türk Milliyet-çiliğinin dönemsel ismi olan Kemalist devrimin de ana dayanağı, silahlı örgütü olmuştur. “Atatürk İnönü Dö-nemlerinde, Türk Silahlı Kuvvetleri” adını taşıyan ince-lemede bu tespit temellendirilmiş, ayrıca bir kurum ola-rak ordunun 1950’ye kadar geçen dönem içinde geçir-diği evrim ele alınmıştır.