Şaşırtmanın Felsefesi, hem edebi kurguda hem de popüler edebiyatta sürpriz sonların ne kadar
yaygın olduğunu ve bizi şaşırtmak için zihinsel sınırlarımızı nasıl kullandıklarını göstererek iki
yaygın inancı alaşağı ediyor: İlki, bilişsel bilimin önyargıları bir tür ahlaki zayıflık ve başarısızlık
olarak görme eğilimi; ikincisi ise, bazı eleştirmenlerin sürpriz sonların sadece sığ bir dümen
olduğuna dair kanıları. Bunlardan ikincisi tamamen yanlıştır, ilki de hikâyenin sadece yarısından
haber vermektedir. Tobin, muhatabı şaşırtmanın, insan zihninin sofistike bir şekilde kavranmasını
gerektirdiğini ve bunun da karmaşık bir sanat olduğunu bizlere gösteriyor.
Bilişsel bilimdeki son araştırmaların yanı sıra klasik, popüler ve kıyıda köşede kalmış literatürden
beslenen Tobin, iyi bir şaşırtmacanın esas olarak zihinsel sınırlarımızdan yararlandığını
savunuyor. Elinizdeki bu kitap, bilişsel önyargıların, zihinsel kısayolların ve bellekteki
tuhaflıkların harika yanılsamalar üretmek için öykülerle nasıl bir güç birliği yaptığını açıklıyor ve
ayrıca eli kalem tutanlar için ileri düzey bir yazma kılavuzu sunuyor.