Canın nefes alış verişini; O’nun iştiyâkı ateşi yanında hazm edememek, arzuladığı birleşmeyi can gözü ile beklemek ne güzel şey. Can’ı; verene vermek ne asilane hareket. Her şeyi verene, O’nun istediği tek şeyi vermekle O’nu kazanmak ne seâdet. O’ndan esirgenecek hiç bir şey bulunmadığını fehm ederek olduğu gibi O’na teslim olmak ne sehâvet. O’nun tarafından sevilmek, sevilebilecek hâle gelmek, kendisinden can taleb edilebilecek kemâle erişmek ne mazhariyet. O’nun kapısının eşiğine baş koyup sükût içinde beklemek, yıkılmıyan bir sabır ile kapının açılmasını, koldan tutulup içeriye çekilecek zaman ümidi ile cân bulmak ne sadâkat…

Bu eser kelam-ı kibardan 99 beyiti ihtiva etmiş olup, insanoğlunun kainat sahnesindeki seyiri ile başlayıp efendimiz (sallallâhu ‘aleyhi ve sellem) ile biten bir hikmetli sözler ve bu sözlerin tefsir ve tahliline dair bir eserdir.