Başlangıçta kelam var, dedi, kitap. Kelamın da özündeydi dil. Anlaşılması zaman aldı önceleri. Derken toplum olmaya vesile oldu. Topluluklara yayıldı, farklı işlevler edindi. İnsandan insana bir mızrak üzerinde tartışma oldu yaşamak için, mağaraya çizilen resim de, ardından kadına yönelip neslin devamı sihrini de edindi, topluma kral olma becerisi de, heybetli olma şerefine yakışır bir kibre büründü, tebaayı ateşleyen, mantıkları silen savaşlara silah oldu.

 Filozofta, karanlığa dikili ışık damlası; moronda, güzel duran tek takı, dedikoducu kadında ise sineklik oldu. Her ne olduysa da asıl işlevini yitirmedi. Üretebilme ve düşünebilmenin aynası oldu. Bu nedenle de kültüre kaburga, bu nedenle atasözü oldu ‘Dil, rezil de eder vezir de’ güç gösterisinde bulunarak. En güzel de şiirde durdu gönülden gönüle seyyah olarak... Başlangıçta kelam var, dedi, kitap. Kelamın da özündeydi dil. Anlaşılması zaman aldı önceleri. Derken toplum olmaya vesile oldu. Topluluklara yayıldı, farklı işlevler edindi. İnsandan insana bir mızrak üzerinde tartışma oldu yaşamak için, mağaraya çizilen resim de, ardından kadına yönelip neslin devamı sihrini de edindi, topluma kral olma becerisi de, heybetli olma şerefine yakışır bir kibre büründü, tebaayı ateşleyen, mantıkları silen savaşlara silah oldu.