Anadolu  cografyasında daha çok Veysel  Karenî  olarak  bilinen Üveys el-Karenî, Tâbiîn neslinden olup Yemenli zâhidlerdendir.
Hayatta iken Hazret-i Peygamber’i görmeyi çok arzulamasına ragmen görememis ancak onun Tâbiîn neslinin en hayırlısı Üveys’tir övgüsüne mazhar ve Hırka-i Serif’ine nâil olmustur. 
Bu yönüyle o, Islâm kültür ve edebiyatında Peygamber sevgisinin en güzel timsallerinden birini temsil etmektedir.
Eser, el-Mevâhibü’l-Ilâhiyye ‘l-Menâkıbi’l-Kareniyye  adıyla Cemâleddin Muhammed bin es-Sıddîk el-Hâs el-Hanefî el-Yemenî ez-Zebîdî tarafından bir hâl tercümesi mahiyetinde kaleme alınmıs olup, Veysel Karenî’nin hayatı ve sahsiyeti hakkındaki hususları ele alan sekiz bölümden meydana gelmektedir. 
Veysel Karenî’nin sahsiyeti üzerine telif edilmis kaynaklardan hareketle, zaman içerisinde zuhûr eden problemler masaya yatırılmıs, bu hususlar belli açılardan degerlendirmelere tâbi tutulmustur.
Eserde  yer alan  ifadelerde  müellif  Cemâleddin  Muhammed  bin es-Sıddîk el-Hâs el-Hanefî el-Yemenî ez-Zebîdî ve mütercim Ohrili Hüseyin Mazhar’ın Veysel Karenî gibi ulvî bir zâta karsı duydukları hürmet ve sevgi, eserin hemen her satırında kendisini belli etmektedir.