Görünüşe bakılırsa “gelmek ve gitmek” çok kolay. Biz insanlar için yolculuk yapmak çok daha kolay. Teknoloji ilerledikçe, Dünya’yı paylaştığımız diğer hayvanlarla aramızdaki farkı açtık. Bacaklarımız ve ayaklarımız var ama biz bundan daha fazlasına sahibiz: arabalar, gemiler, uçaklar, bisikletler, motosikletler ve kamyonlar... Hiç gitmediğimiz kadar uzak yerlere, hiç gitmediğimiz kadar hızla gidip gelmeye başladık. Tüm alkışlar bize! 

Fakat, kendimizi ve dünyadaki şeyleri bir yerden bir yere götürmenin bazı sonuçları da var. Yeni yollar açmamız, dağları delmemiz, asfalttan ve demirden yollar inşa etmemiz gerekti. Bu gezegende kimseyi rahatsız etmeden hareket eden kutup sumrularının, Afrika antiloplarının ve kelebeklerin bu durumdan memnun olduklarını söyleyebilir miyiz? 

Isabel Minhós Martins’in kaleme aldığı ve Bernardo P. Carvalho’nun harika çizimlerinin eşlik ettiği Gelmek ve Gitmek kitabı, bize “ufak” bir hatırlatma yapıyor: Dünya üzerinde hareket eden tek canlı bizler değiliz. Belki de biraz yavaşlamalı ve yeniden düşünmeliyiz... “Derler ki, kafa yalnızca şapka takmak için değildir.”