Cennette Bir Gün

 Önümde bir kapı göremiyordum. Kapı olsa bile, binlerce kapı olsa bile, hepsi sımsıkı kapalı olsa bile, korku ve endişenin kokusu sızamazdı yanıma, gam ve kederin nefesi sokulamazdı ân’ıma. Öyle yumuşak, öyle sıcak, öyle kucaklayıcı, öyle onaylayıcı ki o ses... 

Âşina bir çağıltı gibi serince aktı kalbime. Yakın, çok yakın bir çocuk dokunuşu gibi yanaklarıma. Halıya dokunur dokunmaz kadifeleşen kedi patisi sesi gibi. Ak köpüklü dalgaların ayağımın altında dolanışı gibi. Yakınlıkların hepsini çağıran hırka kokusu gibi. Akşamüzerleri esen ıhlamur kokulu meltemler gibi. 
Sesin avuçlarına döktüm gizli gözyaşlarımı. Yumuşacık kucağına koydum korkudan çizgilenmiş alnımı. Sevdanın göğüne saldım kalbimin kırık kanatlarını. Sormadı suçlarımı. Hatırlatmadı kaçamaklarımı. 
Fısıldadı serince:

“Sen cennet olsan, kapatır mısın kapını?”

Biyografi

11 Kasım 1963’te Samsun’da doğdu. Gençliği zor sorulara cevap aramakla geçti. Sonra zor cevapların sorularını sormayı öğrendi. Kolay cevapları sevmedi. Ayakkabıcı çırağı olarak çalıştı. Çokça ayakkabı parlattı. Dağlarda inek çobanlığı yaptı. Karıncalarla söyleşti, ağustos böceklerini dinledi, derelerin çağıltısına refakat etti, kiraz ağaçlarına tırmandı, zehirsiz mantar aradı ve buldu. Annesiz büyüdü. Canı yanmışları çok sevdi. Mürekkebini kalbinden akıtan yazarları okudu. Kemalettin Tuğcu okurken uyuyakaldığı olurdu. “Doktor olacaksın!” diyen büyükannelerine verdiği sözü tuttu. Tıp Fakültesi’nde öğrencilik yaptığı sıralar, dayanılması en kolay ağrının başkasının ağrısı olduğunu fark etti. Başkalarının ağrısını da dayanılmaz bulduğunda insan olacağını öğrendi. Bir yandan kemikleri ve kasları ezberleyip kalp ve damar yollarında yürürken, insan ruhunun loş labirentlerine kulak vermeyi denedi. Yazmaya başladı. İdeali yazar olmaktı. Kelimelerin gönlünü almak için, görünenlerin sıradanlığını kırmak için heceler biriktirdi. İnsanın derinliklerinin korkulu da olsa güzel olduğunu gördü. Hâlen psikoterapist olarak çalışıyor. İnsanın iç acılarının toplamını öğrenmeye çalışıyor. Hayat ve insan karşısında acemi ve amatör olmayı tercih ediyor. Her bir şiirin dizi dibinde durup hatırını sormayı seviyor