Allah'ın peygamberimize ilk vahyi, ilk emri okudur. Oku ama neyi? O zaman ortada okunacak bir kitap yoktu. Bu vahyin zımnen vurguladığı husus, Evreni, hayatı ve kendini okumaktır. Hayatını Allah'lı devam ettirmektir, atılacak her adımın, alınacak her nefesin O'nlu olmasını hatırlatmaktır. Bu manada okumak büyük sorumluluktur. İlk Kur'an nesli; ilk emrin muhatabı olarak okuyan ve okuduğunu hayatında tatbik eden, Kur'an'ı Mushaf'ın, manayı lafzın, tahkiki taklidin, ilmiyyatı hissiyatın, tertili tecvidin, ahlakı ahkâmın, sevgiyi korkunun, şahsiyeti ferdiyetin,
cemaati kabilenin, ümmeti asabiyetin önüne koyan bir nesildi. Ancak malesef; Mushaf Kur'an'ın, lafız mananın, taklit tahkikin, hissiyat ilmiyyatın, tecvit tertilin, ahkâm ahlakın, korku sevginin, ferdiyet şahsiyetin, ulus ümmetin yerine geçti. Taşlar yerinden oynadı. Taşların tekrar yerine konması gerekiyor. Taşların yeri, vahyin gösterdiği yerdir. Bunu yapacak olan yeni bir Kur'an Nesli'dir. Kur'an Nesli'ni inşa sorumluluğu, Kur'an'a iman eden herkesin boynuna bir borçtur. Bu, aynı zamanda vahyin, ona inananlar üzerindeki hakkıdır.