“Gerçek ne, hakikat ne?
İnsan bunun neresinde?
Kedi zaten hepsinin tepesinde.”

Evrenin en muhteşem icadı, âlemin en zarif yaratığı, Tanrı’nın en başarılı icraatı... Bir kedinin aklından neler geçtiğini kim bilebilir ki? Özlem Anar, insan olmanın zorluğunu ve güzelliğini, yaşamın ve ölümün anlamını, varlığın ve yokluğun tartışmalı tarihini, insanın aksine, daima kendisiyle barışık bir türün sezgisinden süzülenlerle anlatıyor. Gözlerimizdeki perdeyi şefkatle aralayıp bakışımızı ufkun arkasına taşıyan bir roman Pisi Pisine; sarıp sarmalayan, teselli eden, gülümseten,umut dolu bir kedi rüyası belki de…

“Biz hem biliriz hem de inanırız. İnsan işte, ne zaman ortaya çıksa bir kargaşaya sebep oluyor. Çözülmesi zor bir muamma. Öngörülemez. Vahşet, dehşet, kötülük saçıyor dünyaya. Ancak bu saçılanları yine o topluyor, dünyanın daha iyi bir yer olması için ölümü bile göze alıyor bazen. Bazıları şeytana bile pabucunu ters giydirirken, bazıları melekleri geride bırakıyor iyilikleriyle. Güçlü ile güçsüzün arasındaki adaletsizliğe yine insan karşı çıkıyor. Öldürüyor bazısı hiç acımadan, başkası da kalanlar yaşasın diye dişini tırnağına takıyor. Açıklanması zor.”