Anadolu'nun bağrında hem evlat büyütüp hem de köyün ağır işleriyle uğraşan elleri öpülesi bu emekçi kadınların her birinin içinde kendilerine bile itiraf edemedikleri umutları vardı.

Kimi zaman söylemeye ve yansıtmaya çekinseler de son ana kadar umutlarını kesmeyen analardı onlar. İçlerinde; zamanın onlara acımadığı, toplumun fırsat vermediği, daha farklı yerlerde ve koşullarda yaşamanın ukdesini taşıyan, aynı zamanda şükrü dillerinden düşürmeyen analar...

Biraz yorgun, biraz masum, biraz da heves dolu bakan gözlerle yaşanmışlıkların verdiği hüzün, yaşanacak olanların umudu ve duasıyla ayakta kalan güçlü kadınlar...
Alnındaki her çizginin hatırasını, acısını taşıyan; tülbentinin işlediği her çiçekli oyasına içindeki coşkuyu ve neşeyi yansıtan, kimselerin görmediği, haberdar olmadığı; orada bir köy var uzakta dedikleri köylerden birisiydi bizim köyümüz.