Hašek, Čapek ve Kundera ile beraber 20. yüzyılın en önemli Çek yazarlarından Bohumil Hrabal Yetişkinler ve İleri Düzeyde Öğrenciler İçin Dans Dersleri’nde kilise bahçesinde bacaklarını uzatıp güneşlenen kızlara önceki gece gördüğü rüyayı anlatan bir maceraperestin bakış açısını sunuyor. Dostoyevski’nin İvan Karamazov’u kadar filozof, Shakespeare’in Falstaff’ı kadar sarhoş ve Rabelais’nin Gargantua’sı kadar şen şatır bir anlatıcının hikâyesi bu. En ciddi konular gündelik hayatın en profan durumlarıyla yan yana gelirken çeşit çeşit karakter de en olmadık pozisyonlarda bir arada bulunarak karnavalesk bir çokseslilik yaratıyor. Romanın biçimsel kompozisyonunun noktasız tek bir cümleden oluşması ve anlatının dans eder gibi konudan konuya atlamasıyla ortaya çıkan ritim çağın en avangard biçimsel girişimlerine meydan okuyor. 

“Hrabal belli bir konuşma tarzını göstermenin yeni bir yolunu icat etmiştir. Molly Bloom’un bilinçakışı sadece kafasının içindedir, oysa Hrabal’ın romanındaki akışlar şaşkınlıktan dili tutulmuş bir seyirci kitlesi için icra edilir. Bu da Joyce’ta bulunmayan bir pırıltı yaratır. Hrabal’ın anlatıcılarının hareketleri neşelidir ama bunlar aynı zamanda konudan kaçış biçimleridir. Yetişkinler ve İleri Düzeyde Öğrenciler İçin Dans Dersleri gözleri kamaşmış okura konu dışı biçimlerin koca bir ansiklopedisini, olanaksız kaçışların elkitabını sunar.”
– Adam Thirlwell’in sonsözüyle